Edinburgh Castle

Augustus 2011


Middeleeuwse toestanden
Bernd houdt van spannende geschiedenisverhalen, fantastische mythen en sagen. Toen hij heel klein was belegerde hij met zijn ridders zijn legokastelen met zwaarden, katapulten en kanonnen.  Ook monsters en draken namen meestal deel aan de dagenlange strijd op de vloer van zijn kamer.

Sinds hij kon lezen, verloor hij veel van zijn (slaap)tijd aan het lezen van verhalen die iets van deze nevelige sfeer ademen - Tolkien, Harry Potter, King Arthur, Tristan en Isolde, Robin Hood, De Grijze Jager...

Stichting Doe Een Wens organiseerde daarom (in samenwerking met de Britse 'Make A Wish' organisatie) voor Bernd een bezoek aan het beroemde Schotse Edinburgh Castle, een van de mooist bewaarde middeleeuwse kastelen van Europa. In een land waar de mist nooit optrekt.



Zaterdag 13 augustus: Heenreis

Cadeautje voor de reis

Vlak voor vertrek kwam Loes Visser van de stichting 'Doe Een Wens' bij ons thuis; ze had cadeautjes meegenomen voor de reis. Voor Bernd had ze bij zich een speciale 'Historie' editie van Quest, en een zak Marshmallows (die hij erg graag lust, vooral bij een glas chocolademelk). De sfeer zat er meteen in.

De taxi bracht ons naar Schiphol. Daar troffen we onze familieleden uit Culemborg, Lars, Liliane Pieter, Nienke, Freek en Anne, die ons kwamen uitzwaaien. Een Schipholcaddy dirigeerde ons naar het toestel.

Here's your captain speaking...

Bernd en zijn broers vlogen voor het eerst, en het werd helemaal bijzonder toen de piloot op Edinburgh Airport de jongens in de cockpit liet plaatsnemen. Hij nam alle tijd om de vele knoppen, handels en schakelaars van een uitleg te voorzien (de schoonmaakploeg was het vliegtuig inmiddels aan het oppoetsen voor de volgende vlucht).

In Edinburgh logeerden we in een Schots familiehotel aan de rand van het centrum. We hadden een grote hoge kamer tot onze beschikking met genoeg ruimte voor 5 personen. In het nevelige Schotland heeft ieder pand zijn eigen spook, en ook in dit hotel vermoedden we zich roerende gasten uit een ver verleden (de electriciteit viel iedere dag wel een paar keer uit). Het voornamelijk Indische personeel van het hotel bleef onder alle omstandigheden vriendelijk en behulpzaam, en onze ingang werd bewaakt door een glimlachende Boeddha van gegoten beton. We hadden dus niets te vrezen, en we hebben best goed geslapen de eerste nacht.



Zondag 14 augustus: Edinburgh verkennen

a delicious fishsoup

We starten heel rustig aan om te 'acclimatiseren', bovendien is in de morgen Bernds maag het meest kwetsbaar. Maar aan het eind van de ochtend konden we toch op pad. We reden een rondrit in een oude open dubbeldekkerbus, langs alle toeristische highlights in 'The Royal Mile', het stadscentrum. Bernd kon het even gestolen worden, hij was heel moe en sliep tijdens de tour. De verdere middag zochten we de winkeltjes en terrasjes op en lieten ons vermaken door het vele straattoneel dat er was vanwege het beroemde en drukbezochte 'Fringe' festival (veel Schots cabaret en toneel) in Edinburgh. Zelfs de zon was er, en dat mag wat zeggen.

In de avondschemering dineerden we in het stijlvolle visrestaurant Loch Fyne aan de haven. Bernd genoot op zijn gemak van de door hem bestelde vissoep met brood, en toen hij vond dat hij klaar was met eten, lagen de boten in de haven op de bodem, omdat het eb was.



Maandag 15 augustus: Edinburgh Castle belegeren
Wieger had inmiddels een grote voorliefde ontwikkeld voor het Schotse ontbijt (gebakken spek, een saucijs, een omelet, gebakken aardappelburger en witte bonen in tomatensaus), wat we met respect aanzagen, maar niet allemaal deelden.

verteller over de vele belegeringen van het kasteel

Met de taxicab reden we naar het indrukwekkende Edinburgh Castle, dat gelegen is op een uitgedoofde vulkaan midden in de stad. Bij de ingang van het kasteel waren grote podia en 'broadcast' camera opstellingen voor nog weer een ander festival, namelijk voor militaire muziekkapellen, wat tweejaarlijkse in Edinburgh gehouden wordt, wereldwijd uitgezonden wordt en ook honderden toeristen trekt. We liepen er met ontzag aan voorbij, het kasteel was tenslotte ons doel.

Een kanon bezitten, dat wil iedereen wel eens.

Het Edinburgh Castle biedt enorm veel kasteelgeschiedenis en daarnaast Schots vermaak: het militaire museum met heel oud wapentuig, vertellers van heldhaftige en anekdotische verhalen over de vele belegeringen van het kasteel, de griezelige kerkers, de kroon en het zwaard van het koningshuis (de 'crown jewels'), Mons Meg, het 700 jaar oude kanon, en natuurlijk het modernere kanon dat iedere dag om 13.00 uur een keihard schot lost over Edinburgh. Waarvan je dan hoopt dat de uitgedoofde vulkaan waarop het kasteel is gebouwd niet tot leven gewekt wordt...

One 'o clock boem...

Kenny Owen met doedelzak

Dinsdag 16 augustus: Schotse lunch, doedelzak spelen en  Camera Obscura
Rond middaguur werden we verwacht bij Romanes & Paterson, een winkel vol Schotse snuisterijen, waar al sedert 1808 kilts (en tegenwoordig ook whisky) van 'outstanding' kwaliteit verkocht worden. Bij de ingang verwelkomde doedelzakspeler Kenny Owen ons met traditionele Schotse bagpipermuziek, en Bernd mocht daarna de bagpipe zelf proberen. Daar was wel wat instructie voor nodig, een makkelijk instrument is het niet.

In het smaakvolle restaurant boven de winkel kregen we een heerlijke lunch aangeboden, terwijl het buiten na de zonnige dagen eindelijk echt Schots begon te gieten van de regen ('showers' noemen de Schotten dat).

optical illusions

De rest van de middag brachten we door in het Camera Obscura museum, wat verrassend veel slim gezichtsbedrog en illusionaire taferelen herbergde. De oude camera obscura op de top van het museum bleek een soort voorloper van 'google earth', en heeft qua techniek wat weg van een duikbootperiscoop.

 
Woensdag 17 augustus: Terugreis
Ook op de terugvlucht mocht Bernd in de cockpit van het vliegtuig zitten, maar nu tijdens het vliegen.  Het laatste kwartier van de vlucht zat hij op een stoel tussen de twee piloten, en maakte de landing in de cockpit mee.

Unieke belevenissen op deze reis, hartverwarmende mensen om ons heen, en een nevelig vleugje Schotse humor. Dingen die er toch voor zorgden dat we even konden weg stappen van het altijd aanwezige verdriet om Bernds ziekte.

landen met een boeing is cool

Onze dank voor deze prachtige reis, aan Stichting Doe-Een-Wens.